Днес си подстригах косата...
до раменете...
еднопедюви парчета коса се посипаха по пода на фризьорския салон...
умъртвени еднопедюви кичури коса...
моята коса....та това си е мое!!!!
нищо не е така мое както косата....
косата е спомени...
косата се подхранва от спомени...
в корените са по-новите спомени...
в краищата са старите, избледнели спомени...
затова често се чупят краищата - спомените са изчезнали или са станали прозрачни....няма какво да подхранва върховете на косата....в основата е настоящето...
във върховете е миналото ми.....
нещо ме стегна в гърлото...
не можех да побера мисълта в себе си, че съм се решила...
фризьoра няколко пъти ме пита дали не съм размислила...преди да почне....
отдавна не съм се подстригвала така драстично...
някак нетипично и нелогично е да гледам себе си на пода...
аз на пода...
моите спомени разпилени на пода в тънки косъмчета...
моето минало отделено от мен....
край
остана ми само настоящето!!!
Искам си МИНАЛОТО!!!!