Искам да почернея, нищо че е вредно. Всяко лято искам, но бледата ми кожица си знае нейното. Казват ми, че така е по-хубава. Сигурно, но аз искам промяна, малко разнообразие. Искам море, да правя нещо, да усещам че съм жива, да пътувам, да се махна от "дома си", който е подигравка с идеята за дом, и да оставя малко домашните психично болни да психясват самички. Да им кажа някои неща, които трябва да знаят. Няма да разберат, но аз ще знам че съм им казала. Искам да не мисля за утре. Да съм спокойна да обичам. Да не мразя и да не гълтам злоба. Искам малко свобода.
Много ли искам, по дяволите?