... той тъкмо отваряше калъфа на китарата.
- Грозното патенце пораснало и се превърнало в прекрасен принц! - рече.
Аз го подминах, после спрях и се обърнах.
- Не, грозното патенце пораснало и станало още по-грозна патка.
- Моля?
- Грозното пате пораснало и станало грозна патка.
- Любов! - заключи той.
Знам ли защо?!
По-късно, когато пак минах от там, пееше. Като ме видя се ухили…
- Грозното патенце станало грозна патка! - изпя той и всички по близките сергии се разсмяха.
И аз също… но после заваля и не можах да му дам пари. Беше си тръгнал. И няма да го видя повече.