ето, мина..
и искам да го опиша, но не мога..
всичко ми дойде май прекалено наведнъж и прекалено много и прекалено емоционално..
плашещо е..
ако се притесняваш за някого толкова, че да не мислиш за своите проблеми, а за неговите; ако, въпреки че осъзнаваш бъдещето-фарс и не се мъчиш да промениш илюзорното минало, ако все пак мисълта за страданието на този човек отеква някъде в твоите подземия...
ако те е страх за някого толкова много, че предпочиташ ти да си отнесъл болката вместо него и да си търпял унижението ..
ако искаш да усетиш погледа му, да чуеш глуповатите, но винаги получаващите се шеги, да си повярваш, че живееш в сходен с неговия свят..
ако всичко това подскача като току-що напомпана топка от съмнения някъде в мозъчните ти клетки, значи ли че обичаш този човек?
определено не.
значи само, че когато човек започне да реди клишета и да описва чувствата си по изтърканият шаблонен начин, той е изключително объркан и не знае на кого и как да каже.
а и не обича дневници, нито пък е сядал да си направи своя сайтче.
а май е време.
за много неща дойде време.
всъщност времето се разбърза отвратително много тези дни..
време му е..
не искам да се изправя срещу себе си!!!