след години опити да го избегна, то все пак се случи.. мутирам .. и то в мрънкащата си майка...чувствам се като в старогръцка трагедия - колкото повече се стараеш да избягаш от съдбата, толкова тя става все по-упорита и когато най-малко очакваш, се появява зад ъгъла с цигара и небрежно ти подхвърля: "мислеше, че ше ме минеш, а?" абе, трябва да се спра, ама то само си излиза от мене, аз не искам да става така - като мигането е - не се замисляш...винаги съм мразила онази приказка -"Брой до двайсет преди да..."
ами това е...