макар всяка вечер да се прибирам сама
макар често да ми е мъничко тъжно
макар понякога да плача тихо под юрганчето
макар по цели дни да мога да мечтая само за една прегръдка
макар да съм малко тъжна в тези есенни дни
и колко и да съм бъбрива да не искам с никого да говоря
и все пак, все пак
имам нужда да пиша
да пея
да танцувам
да готвя
да обичам
и все пак и все пак
знам, че каквото и да стане е било истинско
защото аз съм
а това е хубаво...май :)