Липсва ми смеха й- иронично-подигравателен, който ме изкарваше от релси.
Липсва ми хаоса, който създава, след като съм подредила.
Огромната й романтична душа.
Това, че винаги ходеше сякаш е на разходка.
И закъснява. Но не й пука особено.
Липсват ми игрите. Встниците, които чете всеки вторник.
Безкрайните й любовни истории и критиките за моите.
Липсва ми пътуването във влака с нея, ходенето й на
гости и дискотеки.
Липсват ми дори караниците. Безкрааайните спорове.
Липсва ми просто.